Samen aan tafel in sociaal restaurant Arbed
Dankzij sociale restaurants kunnen ook mensen met beperkte middelen toch genieten van een lekkere, gezonde maaltijd.
Ik denk dat het fantastisch is om mensen te kunnen helpen, die door een voorval of tegenslag in hun leven niet kunnen werken. Vaak is het voor hen heel moeilijk om zich sociaal weer te herintegreren in de maatschappij. Om die mensen te ondersteunen en op weg te helpen in een traject naar werk, en zo ook hun leven weer op te bouwen, dat geeft enorme voldoening.
We werken hier dan ook niet alleen aan werkattitudes, maar ook rond andere levensdomeinen. Voor mij is wel het leuk dat mijn orthopedagogische achtergrond hier nauw bij aansluit. We gaan samen met mensen één op één een individueel traject ontwikkelen voor die specifieke persoon. Als ik zie hoeveel mensen uitvallen door ziekte of in burn-out denk ik dat begeleiding ook steeds belangrijker zal worden.
Mensen komen bij ons terecht wanneer ze een toekenning krijgen via een procedure bij VDAB. Dat gebeurt wanneer VDAB oordeelt dat deze mensen op dit moment niet over voldoende capaciteiten beschikken om in de reguliere economie aan de slag te gaan. In de sociale economie krijgen zij de tijd om zich te her integreren op de arbeidsmarkt. We werken aan alle basis skills waarover je moet beschikken om aan het werk te gaan. Op tijd komen, iets laten weten als je ziek bent, beleefd omgaan met collega’s, … Voor jou en mij lijken dit vanzelfsprekende zaken, maar we merken dat we bij onze doelgroep vaak bij de essentie moeten beginnen.
We boosten hun zelfvertrouwen, laten hen verschillende activiteiten uitproberen zodat ze zelf ontdekken waar ze goed in zijn. Dankzij de routine die we hen bieden, het contact met de collega’s en het loon dat ze er mee verdienen krijgen onze medewerkers weer toekomstperspectief. Zeker voor mensen die heel lang niet hebben gewerkt is dit enorm belangrijk. Mensen die bijvoorbeeld uit detentie komen, mensen met andere roots, mensen die door een psychische of fysieke kwetsbaarheid lang zijn uit gevallen, …
We proberen zo mensen klaar te maken voor een job in het reguliere circuit. Het is altijd leuk om te zien hoe iemand evolueert en klaar is om die stap te zetten, maar voor sommige mensen blijft het een te grote sprong. Ook voor hen blijven we een zinvolle dagbesteding voorzien. Dat is goed voor hen, en zo dragen ze toch bij aan de maatschappij.
Het is alsof je in een bibliotheek komt en een boek neemt. De inhoud is altijd verschillend. De verhalen zijn verschillend, de inhoud, er zijn er met veel pagina’s, andere met weinig pagina’s, er zijn pagina’s met koffievlekken, met geplooide hoeken, … Hier is dat ook zo, met elke persoon die binnenkomt.
Mensen hebben veelal een rugzak en komen hier op een plaats terecht waarvan ze zelf niet goed weten wat te verwachten. Wie zijn de collega’s en hoe gaan ze op mij reageren? Ze zijn vaak bang om opnieuw gepest te worden, of taken te krijgen die ze helemaal niet aan kunnen. Ze kampen met financiële, psychologische of emotionele problemen en weten nog niet dat ze daarmee ook bij ons terecht kunnen.
Ik zie ook veel personen die hier heel onderdanig binnenkomen, en het niet meer zien zitten. Mensen die denken dat het hun laatste kans is, die ten einde raad zijn. Die komen hier na een paar maanden als een fiere gieter voor mij zitten. Waarom? Omdat ze hier graag werken. Ze worden gerespecteerd, kunnen in overleg gaan met hun bazen, als ze vragen hebben kunnen ze bij iemand terecht, …
Dat draagt allemaal bij tot de opbouw van hun leven. Als deze mensen hier open bloeien is dat niet alleen een persoonlijke maar ook een maatschappelijke meerwaarde.